fot. Jolanta MP
„Ludzkie ciało jest sprawcą kultury, przez którą jest jednocześnie kształtowane i modelowane. Przyszło nam żyć w czasach ciągłych modyfikacji ciała – konstruowania go. Poprzez wygląd pragniemy wyrażać swoje podejście do świata, odpowiadać na panujące trendy i oczekiwania. Szczególna uwaga koncentruje się na kobiecie, która codziennie konfrontuje swój wizerunek z tym, który uznawany jest za „właściwy”. Ten z kolei dobrze wygląda na ekranie, jednak nie ma nic wspólnego z różnorodnością i naturalnymi możliwościami damskich ciał. Spojrzenie na siebie jak na dar i pełna akceptacja, to wręczana przez Marzenę Mirewicz-Czumaczenko każdej kobiecie recepta na współczesną, wypaczoną kobiecość. Łódzka artystka podkreśla, jak współcześnie trudno, a zarazem wspaniale być kobietą, którą ciągle na nowo trzeba w sobie odnajdywać.
Mirewicz-Czumaczenko interesuje wizerunek kobiety na styku sztuki różnych kultur. Inspiruje ją połączenie opowieści o jej życiodajnej sile, instynktach, co ujmuje w swych aktualnych zabiegach artystycznych. Preferuje rozważny i spokojny proces twórczy. Artystkę mobilizuje poszukiwanie nowych materiałów. Nie boi się pracy z nieznanym tworzywem, choć ma respekt dla materii i pokorę wobec narzędzi, którymi pracuje.
Swoją kreację zawsze zaczyna od serii szkiców – prób. Na ich bazie mogą powstawać grafiki, które następnie staną się matrycą do druku, by w dalszej kolejności funkcjonować, na przykład jako odbitka na płótnie. Jeden motyw, od którego artystka rozpoczyna swoją pracę, w dalszej kolejności tworzy nowe formy zawarte w odmiennych technikach. (…)
Marzena Mirewicz-Czumaczenko wpisuje się w tradycję kreowania wizerunków kobiet. Nawiązuje do swoich poprzedniczek, których obrysy dłoni znajdowały się na paleolitycznych malowidłach. Jej niedosłowne portrety w swojej istocie są dialogiczne. Dotyczą zarówno portretowanej postaci, jak i samej artystki. Jest to rodzaj swoistej konfrontacji. Budując obraz kobiety, sięgając ciągle po nowe materiały, poznaje samą siebie. Artystka jest dumna z bycia kobietą i pragnie pokazywać siłę i piękno kobiecego wizerunku. Namawia do szukania kobiecości nie w reklamach, filmach, ubraniach czy kremach – marnej powierzchowności, lecz w sobie. Na pytanie o to, w czym najpełniej koncentruje się przekazywana przez nią siła kobiety, bez chwili zastanowienia odpowiada, że w kamieniu. Trwałość kamienia inspiruje.”
Dominika Pawełczyk, fragmenty tekstu do folderu wystaw
„(…) O zmienności kobiety opowiada cykl „La Donna é Mobile”. Ażurowe, kubizujące formy artystka łączy w całe zespoły, dodatkowo eksperymentując z oświetleniem prac aż po rzutowanie na nich swoich grafik, zespalając tym samym malarskie i rzeźbiarskie środki wyrazu. Bogata gra światła to kolejny pretekst do oddania różnorodności w ramach płci. Wypowiadając się za pomocą bryły i płaszczyzny Mirewicz-Czumaczenko tworzy daleko posunietą abstrakcję, która ucieka w stronę architektury, surowego założenia, które tylko początkowo może wydawać się obce kobiecości. (…)”
Dominika Pawełczyk, fragmenty tekstu do folderu wystaw
fot. Maria Zakrzewska
wystawa czynna do 11 marca 2018
Marzena Mirewicz-Czumaczenko 